مقاله كارت هاي تلويزيوني

كارت هاي تلويزيوني در بازار به طور كلي به دو دسته كلي تقسيم مي شوند. كارت هاي تلويزيوني داخلي (Internal) و كارتهاي تلويزيون خارجي (External).
گروه كارتهاي تلويزيوني داخلي (Internal) خود به دو دسته كارتهاي تلويزيون همراه با كارت گرافيكي و كارتهاي تلويزيون بدون كارت گرافيكي تقسيم مي شود. فرق اين دو در شكاف قرار گيرنده (Slot) آنها است. كارتهاي تلويزيون همراه با كات گرافيكي ، در جايگاه AGP قرار مي گيرند كه از سرعت بالاتري برخوردار هستند و كارتهاي تلويزيون فاقد كارت گرافيكي در جايگاه PCI.
البته كارتهاي تلويزيون خارجي (External) كه از مدِ كمتري برخوردار هستند ، در اين پست به آنها نمي پردازيم.
آنچه واضح است، تفاوت قيمت بين اين دو دسته كارتها داخلي (Internal) است. كارتهاي تلويزيون AGP كه كارت گرافيك را هم در خود گنجانده اند قيمت بالاتري را به خود اختصاص داده اند. ولي از معايب همين كارتها اين است كه براي ارتقاي گرافيك خود با مشكل بزرگتري مواجه مي شويد كه همان قيمت بالاي اين نوع كارتها است.
دسته بندي ديگري كه مي توان كارتهاي تلويزيون را قِسم كرد، نوع فرمت ظبط كننده تصاوير آنها و كيفيت دريافتي آنهاست. البته اينجا اين نكته را متذكر بشوم كه چون كارتهاي داخلي (Internal) در داخل جعبه (Case) قرار مي گيرند و در معرض اثابت شديد امواج مغناطيسي هستند، كيفيت تصاوير دريافتي آنها از دستگاه تلويزيون (TV) يا كارتهاي خارجي (External) كمتر است. ولي اين مشكل را با بهبود كيفيت آنتن مي توان به طور كامل رفع كرد.
اكثر كارتهاي تلويزيوني قادر به ضبط تصاوير نيستند كه البته از قيمت پايين تري برخوردار هستند و آنهايي كه قابليت ضبط با پسوند AVI را دارند در رتبه بعدي و آن دسته از كارتهاي تلوِيزيوني كه قابليت ضبط تصاوير را با پسوندهاي ديگري همچون MPEG و يا MP2 يا MP4 دارند به ترتيب در رده هاي بالاتر قرار مي گيرند. ما اينجا صحبت از تبديل (Capture) نمي كنيم و بحث ما ربطي به كارتهاي مبدل تصوير آنالوگ به ديجيتال ندارد، ولي نوع ضبط تصاوير براي يك كارت تلوِيزيوني يك مزيت مهم به شمار مي رود.
خوب تا مبحث تفكيك كارتهاي تلوِيزيوني گفتيم. حال به سراغ بررسي نوع عملكرد اين كارتها مي رويم. كارتهاي تلوِيزيوني از سري تراشه هاي AGP اغلب با مشكل كمتري نسبت به نوع ضبط مواجه مي شوند، چرا كه با تعبيه كارت گرافيكي در بطن اين سري كارتهاي تلوِيزيوني ، تقريباً بيشتر مشكل ضبط را حل كرده اند. اغلب اين كارتها با نوع ضبط AVI و MPEG كار ضبط را انجام مي دهند، كه براي تبديل تصاوير به هر نوع گرافيك كافيست. در مورد AVI به اين دليل كه اكثر دستگاههاي ميكس و پخش (حتي غير كامپوتري) از اين نوع پسوند پشتيباني مي كنند و در مورد MPEG نيز بايد گفت كه اين پسوند يعني همه چيز! به اين صورت كه شما اگر يك Clip با اين پسوند داشته باشيد ، به هر نوع ديگر نگارشهاي تصويري از قبيل VCD (MPEG1:"DAT") ، Super VCD (MPEG2) و MPEG4 و DVD مي توانيد با واسطه يك نرم افزار مبدل، تبديل كنيد. به بيان ساده تر با داشتن پسوند MPEG همه نوع تصويري مي توانيد از آن به دست آوريد كه البته اين كار به كمي آشنايي با نرم افزارهاي مربوط، نياز دارد.
بنابراين كارتهاي تلوِيزيوني كه بتوانند با پسوند MPEG خروجي بدهند از اهميت ويژه اي برخوردار مي باشند. شايد برخي از شما از خود بپرسيد كه خوب، اين چه اهميتي دارد، با توجه به فراگير بودن نوع فايل AVI كار تبديل آن نيز به راحتي صورت مي گيرد و با يك نرم افزار ديگر مي توان اين پسوند را به خروجي هاي مورد علاقه خود تبديل كرد؛ در پاسخ بايد گفت ، بله ، نوع فايل هاي AVI خيلي بهتر و راحتر مي باشد و اكثر سيستمها با آن مشكلي ندارند، ولي فقط براي ضبط تصاوير كوتاه كاربرد دارد. به عنوان مثال با فرمت تصويري MPEG1 ا دقت تصويري زياد (High Resolution Exp: 720*576) براي فضاي ثابت ، مثلاً حدود MB 5007 ، طول زماني قابل ضبط 274 دقيقه مي باشد ولي با همين شرايط (High Resolution Exp: 704*576) براي ضبط با استاندارد AVI، اين زمان به 4 دقيقه تقليل پيدا ميكند!
پس مي بينيد كه براي ضبط تصاوير براي مدت زمان طولاني ، نوع فرمت ركورد از اهميت خاصي برخوردار است. حال مسئله ديگري كه مي ماند فرواني نوع فرمتها است كه اين بسته به نوع كارت تلوِيزيوني، و قيمت و كاربردهاي ديگر سليقه اي مي باشد، به عنوان مثال كارتهاي تلوِيزيوني موجود هستند كه مي توانند كانالها و فركانسهاي راديوها را نيز دريافت كنند و به عنوان يك راديو در كنار كارت تلوِيزيوني مورد استفاده قرار گيرند.